Kerstliedjes. Ik vind het leuk om ze zowat 24/7 te horen tijdens de kerstperiode. Maar het is wel een bonk leed wat over je uitgestort wordt. Chris Rea is al jarenlang verschikkelijk verdwaald: Hij blijft maar naar huis rijden en hij komt er nooit. George Michael van Wham blijft telkens opnieuw een gebroken hart overhouden aan de vorige kerst en tegen beter weten in zingen dat het deze keer anders zal zijn. Paul McCartney hoort een kinderkoor dat het hele jaar heeft geoefend en weinig zinnigers kan uitbrengen dan “ding-dong ding-dong”. Mariah Carey is al jarenlang zo wanhopig dat ze al helemaal niets meer voor kerst wenst, behalve dan dat ik lang zou moeten komen. En dan is er ook nog een kerstliedje van iemand met een vriendenkring die hardnekkig “joe-hoe” blijft zingen. Bing Crosby blijft hardnekkig dromen van een witte kerst, ook al slaat de klimaarverandering genadeloos toe. Hoe triest kan het zijn?
Maar goed, trek je van de kerstliedjes maar niets aan, ik wens iedereen hele fijne feestdagen.
De laatste tijd verkoop ik wel eens iets op marktplaats. Ik zet dan mijn advertentie op “bieden”. Volgens mij ( en volgens Van Dale, zie afbeelding) betekent dat dat ik een bod verwacht.
Maar helaas. Ik krijg op vrijwel elke advertentie minstens één reactie met de vraag “Wat wil je er voor hebben?”. Kom op zeg, er staat toch “bieden” en geen “laten we handjeklap doen”? Marktplaats heeft zo’n verrekt mooie functionaliteit voor biedingen. Reuze makkelijk voor verkopers en serieuze kopers. Ik wil niet onbeleefd zijn, maar mijn wensen niet respecteren vind ik ook knap onbeleefd. Dus: Koop een woordenboek!
Vrijheid van godsdienst! Oh, ehhh …. dat bedoelen we niet.
Vrijheid van politieke keuzes! Jazeker, je mag kiezen uit één partij!
Vrijheid om je dochter naar school te sturen! Ehhh …. nee, dat kan niet.
Gelijke rechten voor man en vrouw! Nou, ehh, nee, dat bedoelen we al helemaal niet.
Vrijheid om je geaardheid te tonen! Ehhh …. ja dat mag, als je maar hetero bent. Zo niet, dan wordt je op zijn best gearresteerd. Op zijn best.
Democratische vrije rechten! Nou, ehhh .., volgens de Sharia dan.
Vrijheid om vreedzaam samen te leven? Ja, precies! Vrede, dat is wat we willen! Zodra we ons buurland Israel hebben vernietigd en alle joden hebben gedood.
Wat hou je dan over? De vrijheid om je eigen universiteit, andermans eigendommen en mijn stad te slopen.
Tja, of je het nu leuk vindt of niet: de PVV heeft 24% van de kiezers achter zich staan. Kan je jezelf een democraat noemen als je dat negeert? Als je dat negeert of je tegen dat feit wilt verzetten, dan is dat toch een dikke middelvinger naar een kwart van de kiezers? Het feit is daar, deal with it. En begin dan niet met op jouw beurt verdeeldheid zaaien.
Ook als je verklaart nooit met PVV samen te zullen werken, dat is toch tegen een belangrijk deel van het electoraat zeggen: Jij telt niet mee? Wie discrimineert er nu?
Ja, daar wordt ik misschien wel een klein beetje boos van, als je tegen een kwart van de Nederlanders zegt: Jij telt niet mee. Jij mag niet meedoen. En vervolgens staat te speachen “Iedereen telt mee.” Je hebt net meer dan drie miljoen mensen uitgesloten! Dan sta je dus glashard te liegen.
Vrijheid. Je mag je mening uiten, je mag de mening van anderen betwisten. En dat mag iedereen, links of rechts. Maar het democratisch proces ontkennen, dat mag niet. “Samenleven” houdt toch in “samen” “leven”? Dan heb je samen, democratisch, regels afgesproken. En daar hou je je aan. Samen.
Persoonlijk zou ik zeggen: Nu pas? Ik zou er al lang de brui aan hebben gegeven. Hij doet het werk met veel plezier, maar elke dag opnieuw jezelf moeten verantwoorden omdat je je best doet voor het land, ik zou er al eerder genoeg van hebben gehad.
Maar goed, en nu dan? De oppositie staat te juichen en Van der Plas maakt er al geen geheim meer van premier te willen worden. Niemand heeft enig idee wat ze verder nog meer wil, behalve nog even gniffelen op een terras in Maastricht. Maar het is goed nieuws voor als je graag koeien houdt en met je trekker op de snelweg wilt barbequen. Maar of het ook goed is voor de rest van het land?
In ieder geval niet voor die partijen die sympathiseren met de klimaat-plakkers, klimaat-blokkeerders en klimaat-kunst-vandalen. Die willen juist minder stikstof, niet meer. Dus ik ben benieuwd hoe dat samen gaat. Trouwens ook wel benieuwd hoe zowel die boeren als de klimaatterroristen thuis aan hun (klein-)kinderen uitleggen dat er voorlopig even geen huis voor ze gebouwd wordt en dat ze geacht worden tot hun veertigste thuis te wonen.
Dan hebben we nog het migratie vraagstuk. De ene helft wilt het een halt toeroepen dat je je minderjarige kinderen in een rubberboot kwakt en de Middellandse Zee over stuurt om voor jezelf toegang te versieren tot luilekkerland. De andere helft vindt gezinshereniging zo heilig (ja, dit is een woordspeling) dat zelfs dat op de koop toegenomen wordt. Omdat dat zo “menselijk” is.
Hoe het ook zij, we gaan weer een tijdje niets aan besluitvaardigheid mogen verwachten uit Den Haag. Eerst verkiezingen plannen. Dan campagne voeren. Dan uithuilen over de zonder enige twijfel volstrekt onwerkbare uitslag. En dan nog een klein jaartje formeren. En heel misschien hebben we daarna guts en de focus om weer eens te gaan regeren. Tot eind 2025 hoeven we niets te verwachten uit Den Haag en gaat het land op slot. Goed werk oppositie! Alle reden tot vreugde. 🙁
Even over “klimaatterroristen”: ik heb er over nagedacht en laat de term toch staan. Ik ben het met het doel eens: Wij, de huidige generaties, moeten de wereld op een goede manier behandelen en achterlaten voor de volgende generaties. Ik ben het echter niet eens met de terroristische methoden van sommige activisten. Jezelf als blokkade op een weg opwerpen, hulpdiensten niet toestaan hun levensreddend werk te doen en de gevolgen hiervan afdoen als “Maar als we niks doen gaan en miljoenen mensen dood, dus eventuele doden zijn gerechtvaardigd”, daar heb ik geen goed woord voor over. Dat is God spelen: Jezelf aanmatigen dat jij mag beslissen wie wel en wie niet dood moet. Dat is dus hetzelfde als een bomaanslag plegen op nietsvermoedende burgers.
Los van het feit trouwens dat wegen blokkeren onwettig is. De huidige methode om blokkeerders aan te pakken (oppakken, in een bus duwen, een eindje verderop weer loslaten) zet geen zoden aan de dijk. Sterker, het wordt gezien als een “badge of honour” voor een blokkeerder als hij op deze manier wordt opgepakt. Waarom niet gewoon een ID vragen en bekeuren? En dat telkens opnieuw als het moet. Ik krijg ook een bekeuring als ik een weg blokkeer. Waarom zij niet?
Ook het besmeuren en beschadigen van cultuurgoed is puur vandalisme. Tomatensoep of secondenlijm op een Van Gogh? En ik begrijp het trouwens ook niet: Om te onderstrepen dat we de wereld goed moeten achterlaten voor volgende generaties vernielen we kunst voor volgende generaties?
Dus vandaar: Puur terrorisme. Ook al is het voor een goed doel.
Ja, dit is een egoistische oproep. Ik gun ieder zijn eigen kijk op wel/niet vaccineren. Ik gun mezelf in ’22 ook een plekje voor het periodieke verplichte darmonderzoek. Niet omdat ik zo dol ben op darmonderzoeken, maar omdat ik niet op tijd ontdekte kanker nog veel minder leuk vind. Doe het dan voor mij, zorg voor wat ruimte in de zorg voor mijn zorg. Bedankt alvast.
Ik zit dus thuis braaf te wachten op een eerste oproep. Ondertussen hoor ik allerlei andere leeftijdsgroepen toch eerder gaan dan ik gedacht zou hebben. OK, niet iedereen kan tegelijk, dus ik wacht wel.
Uitnodiging voor de eerste prik. Astra Zeneca. Niet iedereen wil dat, maar kennelijk is dat voor mijn leeftijd de prik die me is toegewezen. Ik protesteer niet, ik laat me lekker prikken.
De volgende uitnodiging over zes weken, zoals het RIVM zegt? Nee, zegt de huisarts, de volgende prik over twaalf weken. Ok, ik laat het maar weer gelaten over me heen gaan.
In het nieuws: Mensen uit mijn leeftijdsgroep die een grote mond gehad hebben tegen de huisarts en geen AZ willen, worden beloond: Ze mogen een afspraak maken voor een prik met een ander vaccin, waarmee je trouwens ook maar 1 prik hoeft. Ze mogen gelijk een afspraak maken. In een keer klaar dus. Nou ja, ik wacht maar weer af.
Nadat ik een paar dagen weg ben geweest kom ik terug en blijk ik een uitnodiging gehad te hebben. Maar ik was weg. De huisarts bellen? Onbegonnen werk. Het bandje dat op staat alterneert tussen tien minuten muziek en dan niks, of de mededeling “Helaas, niemand beschikbaar. Tot kijk!”. Ik loop dus maar naar de praktijk.
Nee, nu prikken kan echt niet. Nieuwe afspraak! Ik wacht maar weer een week. Heeft u al een geel boekje? Nee, hoe kom ik daar aan? O, dat weet ik niet. Komt de vaccinatie dan niet in de app? Dat weet ik ook niet.
Volgens mij ben ik, met mijn 61 jaar, de laatste die in dit land gevaccineerd wordt. Als beloning voor goed gedrag.
Heerlijk. Maar waarom zit dat papieren zakje nu altijd vastgelijmd aan de bodem van het doosje? Dat is al jaren zo, is een kliedertroep en ik zou niet weten waarom dat zo is.
In een sessie over mobiliteit in de toekomst rondom onze fraaie stad hoorde ik de term “integraal managen van 1 centraal mobiliteits systeem”.
En het ligt voor de hand natuurlijk. Alles met alles verbinden, iedereen op de hoogte van alles en een centraal superbrein dat iedereen met een mobiliteits behoefte de goede kant op stuurt.
Maar is het wel een goed idee? Het doet een beetje denken aan de mainframe tijd. We geloofden heilig in hele grote computers met geconcentreerde rekenkracht en een programmeertaal als COBOL was het toppunt van toekomst.
Het IT landschap is sindsdien ingrijpend veranderd. Processing doen we niet meer op een centraal punt maar gedistribueerd. We hebben geleerd van alle inflexibiliteit die het creeeren van molochen (is dat het goede meervoud van een moloch?) met zich mee brengt.
In de eerste Terminator film uit 1984 hoorden we dat er een centraal superbrein zou gaan rebelleren tegen de mensheid. Maar (spoiler alert!) in The Rise of the Machines, de derde termintor film uit 2003, was de grote verrassing dat dat “centrale superbrein” niet bestond: Het was een systeem dat bestond uit een netwerk van autonome elementen, verspreid over de hele wereld. Grote plus (nou ja, in de film eigenlijk een minpunt): Door de architectuur zo robuust dat er centraal niets uit te schakelen valt.
Dus als we een “integraal te managen centraal mobiliteits systeem” gaan maken, maken we dan niet iets dat daar op lijkt? Een architectuurkeuze waar we over twintig jaar spijt van hebben?
Een groot centraal ding dat iedereen en alles opslokt en alle flexibiliteit uit het systeem om zeep helpt?
We kunnen ook kiezen voor allemaal op zichzelf staande systemen die losjes met elkaar verbonden zijn. “Loose coupling” noemden we dat halverwege de jaren 90 in de IT. Bouw vooral losse, flexibele systemen die goed zijn in hun gespecialiseerd terrein, en koppel die systemen losjes met elkaar.
Dat doet een beetje denken aan “swarm technology”. De sterkste technische oplossingen zijn niet die oplossingen die een groot centraal brein hebben, maar de flexibele systemen die bestaan uit heel veel autonome elementjes die met elkaar communiceren.
Vergelijk het met nano technologie. Kleine autonome deeltjes die elk voor zich een doel hebben, en gezamelijk een groter doel bereiken. Met een zwerm drones die samen iets maken.
Ik heb een mooi voorbeeld ooit toegelicht gezien in een documentaire. Om een bouwplaats vrij te maken van rotsen (bedoeld voor een denkbeeldige mars expeditie) had iemand ooit bedacht dat het niet slim is om een grote radiobestuurde buldozer naar Mars te sturen. Die kan stuk, moet bestuurd worden, is duur. Wat je ook kunt doen is een zwerm kleine autonome robotjes sturen die rechtdoor rijden en rotsen wegschuiven tot ze niet meer kunnen, dan omdraaien in een andere richting en het proces herhalen. Simulaties leren dat de bouwplaats efficient schoongemaakt wordt. Je hoeft de autonome robotjes niet te sturen, ze zijn stukken goedkoper en het geeft niets als er een paar stuk gaan. Robuustheid van de oplossing door zwerm technologie.
Dus denk er maar eens over na? Wordt het 1 centraal integraal mobiliteits moloch, of worden het losse gekoppelde systemen? Een gespecialiseerd systeem voor fietsverhuur, eentje voor het huren van autos, een 9292-achtige oplossing voor OV, stepjes, scooters, parkeerplekken, noem het maar op. Allemaal zo aan elkaar gekoppeld dat iemand die om mobiliteit vraagt vanuit de gekoppelde systemen een gekoppeld advies krijgt. Of misschien wel vervoerd wordt.
Misschien is het alleen maar “le ton qui fait la musique” en komen de uiteindelijke oplossingen toch dicht bij elkaar. Maar, als vertrekpunt, ik zou in plaats van de integrale allesomvattende moloch kiezen voor de benadering van autonome gekoppelde gespecialiseerde entiteiten,
We hebben al gehoord dat Twitter en Facebook Trump voor altijd geblokt hebben. Dat is natuurlijk een goede zaak, als is het waarschijnlijk niet helemaal altruistisch. En Amazon, dat de servers onder een ultra rechts platform stillegt.
Dat is de eerste categorie bedrijven die actief de middelen van Trump wegneemt om zijn leugens te verspreiden.
Dan zijn er ook nog de bedrijven die de financiele steun aan de aanstichters van deze coup poging wegnemen. American Expres en Visa en Ben&Jerry, ze zeggen allemaal openlijk Trump en de andere aanstichters van deze coup niet meer financieel te zullen steunen. Hulde.
En dan hebben we nog de bedrijven die statements uitgeven met afkeur. Maar waar we niet van weten wat ze nu werkelijk doen. Disney is een voorbeeld: De CEO spreekt zich afkeurend uit, maar of dat nu ook betekent dat de geldkraan naar de Trumpetisten dicht gaat, dat weten we niet.
En dan hebben we de bedrijven die angstvallig stil blijven.
Al met al, niemand kan nu zeggen wat dat allemaal voor effect zal hebben. Misschien vindt Trump wel een nieuwe digitale roeptoeter. Misschien boren de Trumpetisten wel nieuwe geldbronnen aan. Maar toch … hulde aan alle bedrijven die het lef hebben een standpunt in te nemen en te communiceren.
